"Słońce zgasło, zabierając ze sobą resztki nadziei, które tliły się we mnie przez cały dzień. Zapadający zmierzch maluje świat w odcieniach szarości, a ja czuję, jak każdy promień gasnącego światła zabiera ze sobą cząstkę mojej duszy. Cisza wieczoru nie przynosi ukojenia, tylko potęguje echo niewypowiedzianych słów i niezrealizowanych marzeń. To w tej samotnej godzinie, gdy świat zasypia, najbardziej odczuwam ciężar niewidzialnych łańcuchów, które wiążą moje serce. Każda gwiazda, która pojawia się na niebie, wydaje się przypominać mi o tym, jak mały i bezbronny jestem wobec ogromu wszechświata i jak niewiele mogę zrobić, by zmienić bieg przeznaczenia. A ja, tak jak ten dzień, powoli gasnę, pogrążając się w mroku, który zdaje się nie mieć końca."